Laura Lupi ทำงานที่โรงพยาบาล COVID-19 ใน Teramo ในภูมิภาค Abruzzo ของอิตาลีทางตะวันออกของเมืองหลวงโรม เมื่อวันที่ 6 เมษายน อิตาลีพบผู้เสียชีวิตจากไวรัสมากกว่า 16,500 ราย ซึ่งมากกว่าประเทศอื่นๆ ในโลกเนื่องในวัน อนามัยโลกในวันที่ 7 เมษายนของทุกปี ซึ่งในปีนี้เน้นไปที่งานสำคัญที่พยาบาลกำลังปฏิบัติท่ามกลางการแพร่ระบาดทั่วโลก คุณลูปีอธิบายว่าทำไมเธอถึงเต็มใจที่จะทุ่มเทให้กับสุขภาพและชีวิตของเธอเพื่อช่วย คนป่วย
“วิธีที่เราสวมอุปกรณ์ป้องกันเมื่อเริ่มกะแต่ละกะกำหนดชะตากรรมของเรา
20 นาทีแรกของการสวมอุปกรณ์ป้องกันมีความจำเป็นเพื่อหลีกเลี่ยงการติดเชื้อ ฉันเคยทำงานกับโรคติดเชื้อมาก่อน แต่ไวรัสนี้ต่างออกไปเพราะเราไม่รู้ดีพอเกี่ยวกับมันการสูญเสียความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์เป็นสิ่งที่ท้าทายฉันจบการศึกษาจากหลักสูตรปริญญาตรีสาขาการพยาบาลเมื่อปีที่แล้ว และทำงานในแผนกศัลยกรรมทั่วไปและแผนกผู้สูงอายุ
แต่ไม่มีอะไรสามารถเตรียมฉันให้พร้อมสำหรับความท้าทายทางวิชาชีพและอารมณ์ที่ฉันกำลังเผชิญอยู่ในขณะนี้ฉันกำลังรักษาผู้ป่วย 38 รายและทำกะเจ็ดหรือสิบชั่วโมง ในระหว่างนั้นฉันไม่สามารถกินหรือดื่มได้ เราไม่สามารถถอดอุปกรณ์ป้องกันได้เมื่อใส่แล้วบางครั้งก็หายใจลำบาก และแม้ว่าฉันจะเปิดหน้าต่าง ฉันก็ไม่รู้สึกถึงอากาศบริสุทธิ์
บางทีสิ่งที่ท้าทายที่สุดคือความจริงที่ว่าเราต้องรักษาระยะห่างทางกายภาพจากผู้ป่วยของเรา
ซึ่งยิ่งแย่ไปกว่านั้นเมื่อเราถูกปกปิดมิดชิด ความเชื่อมโยงของมนุษย์ส่วนใหญ่ขาดหายไป ซึ่งเป็นหนึ่งในสิ่งที่ทำให้ฉันตกหลุมรักอาชีพนี้ตั้งแต่แรกกลัวการติดเชื้ออย่างต่อเนื่องในวันแรกที่โรงพยาบาล COVID-19 ฉันเข้าไปในห้องที่มีคนไข้กำลังร้องไห้ เมื่อฉันถามว่าเกิดอะไรขึ้น เขาบอกฉันว่าแม่สามีของเขาเสียชีวิตแล้ว และเขารู้สึกเสียใจที่ไม่สามารถปลอบโยนภรรยาของเขาได้อย่างไร สิ่งที่ฉันทำได้เพื่อบรรเทาความเจ็บปวดของเขาคือวางมือบนหน้าอกของเขา
แต่เขาไม่เห็นแม้แต่ใบหน้าของฉันLaura Lupi พยาบาล COVID-19: เราเอาชนะไวรัสนี้ไปด้วยกัน
ลอร่า ลูปี้วันแรกนั้นท้าทายเป็นพิเศษ แต่ฉันก็ผ่านมาได้เมื่อฉันกลับถึงบ้าน ฉันรู้สึกเหนื่อยทั้งกายและใจ และสิ่งที่ฉันต้องการคืออ้อมกอดจากแม่ของฉัน แต่แน่นอนว่าเป็นไปไม่ได้ ในตอนแรกฉันต้องต่อสู้กับสัญชาตญาณที่จะยอมแพ้ แต่ฉันไม่สามารถทำแบบนั้นกับเพื่อนร่วมงานที่เป็นพยาบาลได้ ฉันต้องทำงานของฉัน และฉันรู้ว่าฉันสามารถสร้างความแตกต่างในชีวิตของผู้ป่วยได้
งานของฉันเปลี่ยนไปอย่างมาก แต่ฉันใช้เวลาที่เหลือในแต่ละวันก็เช่นกัน ฉันอาศัยอยู่กับพ่อแม่และพี่ชายของฉัน แต่ฉันไม่ได้ใช้เวลากับพวกเขาเลยตั้งแต่เริ่มทำงานในตำแหน่งนี้ ฉันไม่สามารถเสี่ยงที่จะแพร่เชื้อได้ เราไม่สามารถร่วมโต๊ะในมื้อค่ำได้
เมื่อก่อนฉันเคยสนุกกับการคิดย้อนกลับไปในวันทำงานของฉัน เพราะรู้ว่าช่วงเวลาที่ท้าทายอาจเป็นโอกาสในการเติบโต ตอนนี้ฉันอยู่กับความหวาดกลัวอย่างต่อเนื่องของการแพร่เชื้อสู่ผู้อื่น และชอบที่จะหลีกเลี่ยงการคิดเรื่องงานหลังกะงาน แต่ฉันกลับพยายามหันเหความสนใจของตัวเอง เพื่อหลีกเลี่ยงความคิดที่จะติดเชื้อหรือแพร่เชื้อให้คนที่ฉันรัก
credit : niceneasyphoto.com
tampabayridindirty.com
starwalkerpen.com
bobasy.net
metrocrisisservices.net
symbels.net
secondladies.net
qldguitarsociety.com
ptsstyle.com
discountmichaelkorsbags2013.com
